Το μέλλον της εργασίας είναι η Ισότητα (γράφει, η Δώρα Γούλα)
Ένα σημαντικό θέμα με το οποίο έρχονται αντιμέτωπες όλες οι γυναίκες και εμείς που συμμετέχουμε στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι η θέση της γυναίκας και στην αγορά εργασίας, οι συνθήκες που επικρατούν και οι στερεότυπες συμπεριφορές.
Τα τελευταία χρόνια έχει τεθεί ως προτεραιότητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση η ισότητα των φύλων και η αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στην απασχόληση. Στην Ελλάδα όμως παρατηρείται το χαμηλότερο ποσοστό συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας στην ΕΕ και αυτό είναι ενδεικτικό της θέσης και της αντιμετώπισης που χαίρει η γυναίκα στην Ελλάδα. Σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή με βαθμολογία 52,2 στα 100, η Ελλάδα κατατάσσεται, για μια ακόμα φορά, τελευταία στην ΕΕ (2020) σε ότι αφορά τον Δείκτη Ισότητας των Φύλων, ενώ σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων, η βαθμολογία της Ελλάδας στον τομέα της εξουσίας είναι 27 η χαμηλότερη από όλους τους τομείς. Η Ελλάδα αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες προκλήσεις όσον αφορά την ισότητα των φύλων στον υποτομέα της οικονομικής ισχύος. Το ποσοστό των γυναικών στα διοικητικά συμβούλια των μεγαλύτερων εισηγμένων εταιρειών είναι μόλις 12% και η περιορισμένη συμμετοχή συνιστά μορφή άνισης μεταχείρισης των φύλων. Η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή εκτιμά πως με τον σημερινό ρυθμό, θα χρειαστούν πάνω από 100 χρόνια για την επίτευξη της ισότητας των φύλων στην ΕΕ (ΕΟΚΕ, 2019).
Στην Ελλάδα οι εργαζόμενες γυναίκες
• εργάζονται λιγότερες ώρες,
• απασχολούνται σε χαμηλότερα αμειβόμενους τομείς και
• καταλαμβάνουν θέσεις κατώτερου επιπέδου από ό,τι οι άνδρες.
Και στις νεότερες γενεές ακόμα, τα ποσοστά απασχόλησης των γυναικών ηλικίας 25-34 ετών, ανύπαντρων και παντρεμένων, είναι χαμηλότερα στην Ελλάδα από ό,τι στις χώρες της ΕΕ-15. Γιατί συμβαίνει αυτό θα αναρωτηθεί κανείς στην Ελλάδα; Η απάντηση είναι απλή…. Επειδή οι εργοδότες προβλέπουν διακοπές στη σταδιοδρομία των γυναικών λόγω της απόκτησης παιδιών, μπορεί να μεροληπτούν σε βάρος τους ακόμη και πριν από την απόκτηση παιδιών. Ακόμα, σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία, οι γυναίκες υφίστανται διακρίσεις επειδή πολλοί άνδρες σε διευθυντικές θέσεις θεωρούν τις γυναίκες λιγότερο ικανές ή απλά προτιμούν να αλληλοεπιδρούν με άνδρες στον χώρο εργασίας!!!;;;
Όλα τα παραπάνω έχουν ως αποτέλεσμα οι γυναίκες να μένουν πίσω, να μην έχουν επαγγελματική εξέλιξη, να λαμβάνουν μικρότερους μισθούς και συντάξεις. Ενώ πληθαίνουν πια και δυναμώνουν οι φωνές για τα περιστατικά, παρενόχλησης, απειλών, εκβιασμών και βίας στους χώρους εργασίας.
Ποιος ο ρόλος του Συνδικαλιστικού Κινήματος στην ουσιαστική ισότητα στην εργασία;
Η ετήσια έρευνα που διενεργεί η Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ETUC) καταγράφει μείωση των εγγεγραμμένων μελών στα σωματεία, ταυτόχρονα όμως διαπιστώνει ότι η συμμετοχή των γυναικών – συγκριτικά με εκείνη των ανδρών – έχει αυξηθεί σε πανευρωπαϊκό επίπεδο τα τελευταία χρόνια. Σε μια κρίσιμη, λοιπόν, περίοδο για τους δείκτες συμμετοχής στα συνδικάτα στην Ευρώπη, η αύξηση του ποσοστού συμμετοχής των γυναικών αναδεικνύει την καθοριστική τους συμβολή για την προοπτική ανανέωσης του Συνδικαλιστικού Κινήματος.
Εύλογα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς για τον ρόλο που διαδραματίζουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, τόσο στην υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων των γυναικών και στην προώθηση διεκδίκησης ουσιαστικής ισότητας των φύλων στην εργασία, όσο και στην ενεργή συμμετοχή των γυναικών σε αυτά αλλά και στην ανάδειξή τους στα συνδικαλιστικά όργανα εκπροσώπησης και λήψης αποφάσεων.
Στην Ελλάδα, η υπο-εκπροσώπηση των γυναικών στα όργανα αυτά αναδεικνύει το γεγονός ότι ο συνδικαλισμός στην χώρα μας είναι ως επί το πλείστον ένα αντρικό προνόμιο. Η μικρή παρουσία των γυναικών σε ηγετικές θέσεις στις συνδικαλιστικές οργανώσεις κατατάσσει την Ελλάδα στην «ομάδα χωρών με το χαμηλότερο δείκτη συνδικαλισμού των γυναικών».
Οι γυναίκες αντιμετωπίζουν ήδη αρκετά εμπόδια, τα οποία ενδεχομένως να αυξηθούν με την μετάβαση στην ψηφιακή αγορά εργασίας και την τηλεργασία και θα χρειαστούν
στοχευμένη υποστήριξη για να προχωρήσουν στον κόσμο της εργασίας.
Για να ανταπεξέλθουν σε αυτήν την μετάβαση, οι γυναίκες (και οι άνδρες) πρέπει να διαθέτουν εξειδίκευση και τεχνολογικές γνώσεις. Το σίγουρο είναι ότι εάν θέλουμε να δημιουργήσουμε μια πιο ισχυρή, δίκαιη και ενωμένη Ευρώπη πρέπει να δουλέψουμε – και μέσα από τα συνδικάτα περισσότερο ακόμα – για να εξαλείψουμε τις ανισότητες.
Τα συνδικάτα (και εμείς μέσω των συνδικάτων) να επικεντρωθούμε ακόμα περισσότερο:
- στην πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας λόγω φύλου και της ενδοοικογενειακής βίας,
- στην διασφάλιση ενός συμπεριληπτικού, αξιοπρεπούς εργασιακού περιβάλλοντος με ασφάλεια, σεβασμό και προοπτικές εξέλιξης,
- στην ίση συμμετοχή των γυναικών σε θέσεις λήψης αποφάσεων και στην αγορά εργασίας,
- στην ενσωμάτωση της διάστασης του φύλου σε όλες τις τομεακές πολιτικές του Κράτους, στις εργασιακές συνθήκες και στις εταιρικές πρακτικές,
- στο να συμπεριληφθεί η ισότητα των φύλων στην εκπαίδευση και • σε πολιτικές ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες.
Η ενίσχυση της συμμετοχής των γυναικών στην κοινωνία και στην αγορά εργασίας θα φέρει ένα ίσο και δίκαιο μέλλον.
Γούλα Δώρα
Γεν. Γραμματέας Εργατοϋπαλληλικού
Κέντρου Καρδίτσας
