Η απεργιακή συγκέντρωση του ΕΚΦ για την Πρωτομαγιά

Με τη συμμετοχή πολιτικών, εκπροσώπων της αυτοδιοίκησης, εκπροσώπων φορέων, σωματείων και συνδικάτων, πραγματοποιήθηκε η απεργιακή συγκέντρωση του Εργατικού Κέντρου Φλώρινας για την Εργατική Πρωτομαγιά  προκειμένου να αποτίσει φόρο τιμής στην ιστορία, στους αγώνες και στους νεκρούς της.

Αρχικά προβλήθηκε video παραγωγής του ΕΚΦ, στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε η κεντρική ομιλία από τον Πρόεδρο του ΕΚΦ Κωνσταντίνο Σιάκο και κατόπιν απεύθυναν χαιρετισμό  ο Βουλευτής Φλώρινας Σταύρου Παπασωτηρίου, ο Αντιπεριφερειάρχης Φλώρινας Αθανάσιος Τάσκας, ο Δήμαρχος Αμυνταίου Ιωάννης Λιάσης, ο εκπρόσωπος του δήμου Φλώρινας Μιχάλης Χάτζιος και από τη ΠΑΣΚΕ ΕΚΦ, το μέλος του ΔΣ του ΕΚΦ και Πρόεδρος του Σωματείου Εμπορουπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων Φλώρινας Κωσταντίνος Χαντές.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης τιμήθηκε ο βουλευτής κ. Παπασωτηρίου, στον οποίο επιδόθηκε ένα αντίγραφο του μνημείου του εργάτη, ενώ στο τέλος διαβάστηκε το ψήφισμα από τον γραμματέα του ΕΚΦ Θωμά Ταρτόρα.

Στη συνέχεια, οι παρευρισκόμενοι κατευθύνθηκαν στο Μνημείο του Εργάτη, όπου έγινε κατάθεση στεφάνων.

Η Πρωτομαγιά του 2025 βρίσκει τους εργαζόμενους απέναντι σε μια συνεχόμενη  κρίση διαβίωσης. Η ακρίβεια, η  κοινωνική φτώχεια, η επισφάλεια και ανασφάλεια στους χώρους εργασίας, αποτελούν προβλήματα σε κάθε ελληνική οικογένεια. Αυτήν την ιστορική μέρα της 1ης Μάη ενώνουμε τη φωνή μας με όλους εκείνους που παλεύουν ενάντια στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, στις αδικίες, στις διακρίσεις, στον περιορισμό εργασιακών οικονομικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Το Εργατικό Κέντρο Φλώρινας αγωνίζεται και θα συνεχίσει να αγωνίζεται για τους εργαζόμενους που εκπροσωπεί, με στόχο ένα καλύτερο παρόν και μέλλον.

Η ομιλία του Προέδρου του ΕΚΦ Σιάκου Κωνσταντίνου

Φίλες και φίλοι εργαζόμενοι,

Σήμερα δεν είναι μια απλή μέρα μνήμης.

Είναι μέρα αγώνα.

Είναι μέρα διεκδίκησης.

Είναι η Εργατική Πρωτομαγιά.

Η σημερινή ημέρα γεννήθηκε μέσα από το αίμα και την εξέγερση.

Στο Σικάγο του 1886, χιλιάδες εργάτες κατέβηκαν στους δρόμους διεκδικώντας το αυτονόητο: οκτάωρη εργασία, ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, αξιοπρέπεια.

Τις πρώτες μέρες του Μάη, οι αγώνες αυτοί βάφτηκαν με αίμα στην πλατεία Χάιμαρκετ.

Από το Σικάγο του 1886, μέχρι τις διαδηλώσεις του Μάη του 1936 στη Θεσσαλονίκη, όπου οι καπνεργάτες έπεσαν νεκροί για ένα μεροκάματο δικαιότερο,

μέχρι τη μεταπολεμική Ελλάδα και τους αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη, η Πρωτομαγιά είναι το σμίξιμο του παρελθόντος με το μέλλον.

Η Πρωτομαγιά είναι η φωνή όλων εκείνων που δούλεψαν σε εργοστάσια, σε καπναποθήκες, στα γιαπιά, στα σχολεία και στα νοσοκομεία – και σήκωσαν τον κόσμο ψηλά.

Γιατί η Εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι αργία — είναι απεργία.
Είναι ζωντανή μνήμη και πολιτική πράξη.

Είναι σύμβολο του διαρκούς αγώνα για δικαιοσύνη και ισότητα.

Είναι ο αγώνας για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Στη σημερινή συγκυρία, η Ελλάδα, με τις πληγές της, παραμένει μια χώρα που δοκιμάζεται.

Η ακρίβεια, η ανεργία και η εργασιακή ανασφάλεια δεν είναι φυσικά φαινόμενα.

Είναι το αποτέλεσμα συνειδητών πολιτικών επιλογών.

Τα τελευταία χρόνια συντελείται μια πρωτοφανής αναδιανομή εισοδήματος.

Όχι προς τα κάτω, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά προς τα πάνω.

Η κυβέρνηση έχει διαμορφώσει ένα περιβάλλον που ευνοεί τα μεγάλα συμφέροντα και αφήνει πίσω τη μεσαία τάξη, τους εργαζόμενους, τους νέους, τους συνταξιούχους.

Την ώρα που οι δείκτες “ευημερούν”, οι άνθρωποι υποφέρουν.

Το κόστος ζωής εκτινάσσεται, το διαθέσιμο εισόδημα συρρικνώνεται, η εργασία απαξιώνεται.

Ο κατώτατος μισθός μπορεί να αυξήθηκε τυπικά, αλλά δεν φτάνει να καλύψει ούτε τις βασικές ανάγκες.

Οι συλλογικές συμβάσεις έχουν παγώσει, οι τριετίες και η προϋπηρεσία έχουν καταργηθεί ή παραπεμφθεί στις καλένδες.
Ο εργαζόμενος δεν ανταμείβεται για την εμπειρία του, τιμωρείται για αυτήν.

Ο πληθωρισμός, η ενεργειακή φτώχεια, η στεγαστική κρίση και το κόστος παιδείας διαμορφώνουν μια καθημερινότητα ασφυκτική για την κοινωνική πλειοψηφία.

Και την ίδια ώρα, πολυεθνικές και μεγάλα συμφέροντα καταγράφουν ιστορικά κέρδη.

Η μεσαία τάξη εξαφανίζεται.

Η κοινωνία διαβρώνεται.

Αυτός ο δρόμος δεν είναι αναπόφευκτος.

Είναι αποτέλεσμα ιδεολογικής επιλογής.

Μιας επιλογής που καταγράφεται ξεκάθαρα στην περιβόητη Έκθεση Πισσαρίδη, η οποία προτείνει ένα μοντέλο ανάπτυξης που αντιμετωπίζει την εργασία ως κόστος, και όχι ως μοχλό προόδου.

Ας δούμε όμως και τι συνέβη αλλού.

Η Ιρλανδία, που βίωσε σκληρά μνημονιακά μέτρα, επένδυσε στο ανθρώπινο κεφάλαιο. Σήμερα διατηρεί υψηλούς μισθούς και κοινωνική συνοχή.

Οι σκανδιναβικές χώρες, με ισχυρές συλλογικές συμβάσεις και κοινωνικό κράτος, αποδεικνύουν πως μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη με δικαιοσύνη.

Ακόμη και στην Ελλάδα, τη δεκαετία του ’80, είδαμε μια αντίστροφη πορεία: αναδιανομή προς τα κάτω, στήριξη των ασθενέστερων, ενίσχυση της μεσαίας τάξης.
Και μπορεί η περίοδος να είχε προβλήματα, αλλά δημιούργησε κοινωνική ευμάρεια.

Σήμερα η πορεία είναι αντίθετη.

Η ευημερία λίγων χτίζεται στις πλάτες των πολλών.

Σ’ αυτό το περιβάλλον τα συνδικάτα δεν θα σιωπήσουν.
Ήταν και παραμένουν η οργανωμένη φωνή των εργαζομένων,

• το αντίβαρο στην αυθαιρεσία,
• η δύναμη που γεννά διεκδίκηση και προοπτική.

Σήμερα, ο ρόλος τους γίνεται πιο κρίσιμος από ποτέ.Σε έναν κόσμο που αλλάζει με ραγδαίους ρυθμούς — με την τεχνολογία, την τεχνητή νοημοσύνη, την επισφαλή εργασία και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων — τα συνδικάτα καλούνται να σταθούν ξανά στην πρώτη γραμμή. Όχι μόνο για να υπερασπιστούν κεκτημένα, αλλά για να διεκδικήσουν τα αυριανά δικαιώματα.

Να αγκαλιάσουν τους νέους εργαζόμενους, τους «αόρατους» της gig economy, τους αυτοαπασχολούμενους, τους επιστήμονες της διασποράς.Να γίνουν ξανά ελκυστικά, μαζικά, ζωντανά. Να μη μείνουν θεατές, αλλά να είναι αυτοί που χαράζουν τον δρόμο.

 Ζητάμε πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, με συλλογικές διαπραγματεύσεις και επαναφορά των συμβάσεων.

 Ζητάμε φορολογική δικαιοσύνη και στήριξη στα ευάλωτα νοικοκυριά.

Ζητάμε ασφάλεια και υγεία στην εργασία, γιατί κανείς δεν πρέπει να χάνει τη ζωή του στη δουλειά.

 Ζητάμε στήριξη της νέας γενιάς, με σταθερές θέσεις και προοπτική.

Δεν είμαστε αντίπαλοι της ανάπτυξης.

Είμαστε εργαζόμενοι που δημιουργούμε τον πλούτο.

Και απαιτούμε το δίκαιο μερίδιό μας.

Μέσα σε αυτή τη συγκυρία, η Εργατική Πρωτομαγιά δεν είναι επετειακή δήλωση. Είναι κάλεσμα δράσης.

Όπως έλεγε ο Νίκος Καββαδίας:

«Δεν μπορείς να κρατάς το σφυρί στον αέρα και να κοιτάς το πέτρωμα.
Το σφυρί σφυροκοπά το πέτρωμα με το βάρος της ψυχής μας.»

Ο αγώνας για τα δικαιώματα δεν είναι παρελθόν.

Είναι παρόν.

Η μάχη για αξιοπρεπή εργασία, για σταθερότητα, για συλλογικά δικαιώματα δεν σταματά ποτέ.

«Εκεί που υπάρχει αγώνας, εκεί υπάρχει ζωή», μας θυμίζει ο Γιάννης Ρίτσος.

Και κλείνοντας, ας ακουστεί η φωνή του Κωστή Παλαμά, να μας θυμίζει ποια είναι η πραγματική δύναμη ενός λαού:

«Η μεγαλοσύνη στα έθνη δεν μετριέται με το στρέμμα,
με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα!»

Σήμερα, ενώνουμε τις φωνές μας με τους εργάτες του Σικάγο, με τους απεργούς της Θεσσαλονίκης, με τους αγωνιστές της Καισαριανής, με κάθε εργαζόμενο που πάλεψε και παλεύει.

Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!

Ζήτω οι αγώνες των εργαζομένων!

 

Ψήφισμά 1η ΜΑΗ 2025

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ: ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ, ΤΙΜΗΣ & ΑΓΩΝΑ

Oι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι αγρότες συγκεντρωθήκαμε σήμερα  Πέμπτη 1 Μάη  2025,  στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Φλώρινας, συμμετέχοντας στην παγκόσμια ημέρα αλληλεγγύης και αγώνων για τα συλλογικά και ατομικά δικαιώματα των εργαζομένων, την κοινωνική Δικαιοσύνη και την παγκόσμια Ειρήνη.

Η Πρωτομαγιά του 2025 βρίσκει για ακόμη μία χρονιά τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους της χώρας αντιμέτωπους με τις συνέπειες της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας, της εκτίναξης του κόστους διαβίωσης της στέγασης και του ενεργειακού κόστους, με αποτέλεσμα τα περιθώρια αντοχών και ανοχών να έχουν εξαντληθεί.

Η 1η Μάη εκτός από ημέρα μνήμης και τιμής για τους πρωτοπόρους αγωνιστές της εργατικής τάξης είναι και ημέρα αγώνα και απεργίας των εργαζομένων.

Αυτήν την ιστορική μέρα της 1ης Μάη ενώνουμε τη φωνή μας με όλους εκείνους που παλεύουν ενάντια στη φτώχεια και στην εξαθλίωση, στις αδικίες, στις διακρίσεις, στον περιορισμό εργασιακών οικονομικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ Αυξήσεις για να ζήσουμε, Συλλογικές Συμβάσεις για να προστατευτούμε, εργασία και ζωή με δικαιώματα!

Διεκδικούμε και απαιτούμε τοπικά:

1. Επαναλειτουργία του ΑΗΣ Μελίτης έως το 2035 και κατόπιν ομαλή και δίκαιη μετάβαση στην απολιγνιτοποίηση.
2. Μείωση του ειδικού φόρου του πετρελαίου θέρμανσης στην περιοχή μας.
3. Ανάπτυξη μιας μεγάλης κλίμακας εμβληματικής βιομηχανικής επένδυσης που θα απορροφήσει εργαζόμενους που πλήττονται από την απολιγνιτοποίηση.
4. Παρεμβάσεις για την συγκράτηση της μετανάστευσης των νέων, με ενίσχυση της τοπικής απασχόλησης.
5. Ενίσχυση των ελεγκτικών μηχανισμών ΣΕΠΕ και ΕΦΚΑ.
6. Βελτίωση των μεταφορών και των συγκοινωνιών, ολοκληρώνοντας τον κάθετο οδικό άξονα της Εγνατίας Οδού στο τμήμα Φλώρινα – Πτολεμαΐδα και σιδηροδρομική διασύνδεση της Βιομηχανικής Περιοχής της Φλώρινας με το υπάρχον σιδηροδρομικό δίκτυο.
7. Αναβάθμιση των τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που λειτουργούν στη Φλώρινα.

Αγωνιζόμαστε για:

• Κατώτατο μισθό και ημερομίσθιο σύμφωνα με την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, με ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και καθολική εφαρμογή για όλους τους εργαζόμενους στην Ελλάδα, με διασφάλιση ορίων ασφαλείας στις αποδοχές και στους όρους εργασίας, χωρίς διακρίσεις.
• Αύξηση μισθών μέσω ΣΣΕ σε κλάδους και επαγγέλματα, βελτίωση των όρων εργασίας, προστασία των επαγγελματικών ειδικοτήτων, αναγνώριση συνολικής προϋπηρεσίας και εφαρμογή των οικονομικών και θεσμικών παροχών που προβλέπονται από την ΕΓΣΣΕ.
• Μέτρα για την καταπολέμηση της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας.
• Άμεσα συντονισμένα μέτρα υγείας και ασφάλειας, προσαρμοσμένα στις ανάγκες και τα χαρακτηριστικά των επαγγελμάτων.
• Δίκαιο φορολογικό σύστημα με ελάφρυνση των μισθωτών και συνταξιούχων, πάταξη της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, καθώς και τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΔΙΑΒΙΩΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΞΗΣΕΙΣ

ΘΕΛΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΩΡΑ

ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!

ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ!!